Dwa cenne starodruki z bielskiej Książnicy Beskidzkiej odzyskały dawny blask

Pierwszy z zabytków kupiono w antykwariacie w roku 1984. Była niekompletna, bez karty tytułowej. Datę wydania oszacowano na rok około 1700. Świetne drzeworyty sugerowały, że okres powstania mógł być jeszcze wcześniejszy. Okazało się, że to prawda. Po szczegółowych konsultacjach, m. in. z Biblioteką PAN w Kórniku, ustalono że to wydanie z 1577 roku Biblii, która ukazała się drukiem po raz pierwszy w 1561 roku w Krakowie. Była pierwszym katolickim, bogato ilustrowanym, wydaniem pełnego tekstu Biblii w języku polskim.
Zabytek opisano karta po karcie, rozpoczęła się konserwacja. Wykonał ją konserwator zabytków na papierze i skórze z Muzeum w Bielsku-Białej. Prace renowacyjne trwały pół roku. Zabytek był mocno zniszczony, otwartej księgi kiedyś częściowo dosięgnął ogień. Był już wcześniej konserwowany, ma mocno ścięty górny margines. ubytków i uzupełnień w początkowej partii jest dużo. Najważniejsze jednak, że jest czytelny. Jest też pięknie ilustrowany rycinami.

Biblia obejmuje Stary Testament. W Polsce różnych wydań Biblii Leopolity duże biblioteki mają kilka. Najbliższa jest Książnica Cieszyńska, która ma kilka jej wydań. Dla Książnicy Beskidzkiej, choć ma kilka starszych zabytków, odrestaurowane starodruki to cenny okaz. Trudno ocenić jego wartość, na razie nie dokonano oceny.
Oba starodruki odrestaurowano za 14 tys. zł ze środków ministra kultury i dziedzictwa narodowego w ramach grantu Mecenat 2010. Wkrótce oba zostaną zdigitalizowane, by korzystać z nich mogli czytelnicy.
To nie najstarsze zabytki w zasobach Książnicy Beskidzkiej. Są nimi pięknie zachowane „Metomorfozy” Owidiusza, wydrukowane w roku 1527 roku na weneckim papierze oraz słynne dialogi polemiczne Jana Brożka 1624 roku. Pierwszy, który posiada Książnica Beskidzka, to spór ziemianina z plebanem. Ciekawa jest historia jego druku. Autor, rektor akademii tak naraził się cenzurze, że jego działa spalono. Do dziś zostały trzy, po czwartym nie ma śladu. Karze publicznej chłosty pod pręgierze. poddany został natomiast drukarz, który wypuścił je ze swojej oficyny. Potem został wydalony z Krakowa.