Konfederacja barska w Białej.Tutaj powstała Generalność

W historii Polski zaznaczyła się Biała sławnym epizodem z okresu konfederacji barskiej (1768 - 1772) - pisze znany bielski historyk dr Jerzy Polak w "Przewodniku po Bielsku-Białej".
Przypomina, że w bialskim ratuszu odbył się 31 października zjazd marszałków i konsyliarzy ruchu, na którym podpisano akt utworzenia Generalnej Rady Stanów Skonferedowanych, tzw. Generalności, czyli naczelnej władzy konfederackiej.
Została ona powołana z inicjatywy dyplomacji francuskiej, która utworzenie Rady Generalnej Stanów Skonfederowanych traktowała jako warunek udzielenia konfederatom pomocy finansowej i wojskowej. Została założona przez biskupa kamienieckiego Adama Stanisława Krasińskiego. Do jej władz weszli: Michał Jan Pac jako marszałek generalny konfederacji na Litwie, Joachim Karol Potocki jako regimentarz koronny i Józef Sapieha jako regimentarz litewski.
"Generalność przebywała w mieście do marca 1770 r. (częściowo także w Bielsku) oraz w okresie kwietnia - sierpnia 1771 r." - pisze w przewodniku dr Polak.
Na czym ów pobyt polegał? Ano na tym, że nad Białą zainstalowała się kasa Generalności, działały intendentura oraz stały garnizon. To stąd wysyłane były manifesty konfederatów.
"W Białej gościło wielu przywódców i partyzantów ruchu, m.in. Kazimierz Pułaski. Z tego powodu była kilkakrotnie atakowana przez wojska rosyjskie. O ile w czerwcu 1771 r. obronił ją Mikołaj Walewski, to we kwietniu 1772 r. została zdobyta i obrabowana " - dodaje dr Polak.
W 1771 r. władze Generalności zmuszone zostały do przeniesienia się do Cieszyna.
Konfederacja barska była zbrojnym związkiem szlachty polskiej powołanym w obronie wiary katolickiej i niepodległości Rzeczpospolitej, skierowany przeciwko: kurateli Imperium Rosyjskiego, królowi Stanisławowi Augustowi Poniatowskiemu i popierającym go wojskom rosyjskim. Celem konfederacji było zniesienie ustaw narzuconych przez Rosję, głównie dających równouprawnienie innowiercom. Generalność utrzymywała przedstawicieli dyplomatycznych, za pośrednictwem których próbowała wpływać na dyplomację europejską. W 1770 r., podpuszczona przez Francję, ogłosiła akt detronizacji Stanisława Augusta Poniatowskiego i proklamowała bezkrólewie.