Niedzielny spacer na Błatnią z Jaworza. Idealne miejsce na szybki wypad. ZDJĘCIA

Więcej zdjęć, kliknij TUTAJ!

Beskid Śląski słynie z pięknych zakątków. I takim niewątpliwie jest Błatnia położona w Paśmie Klimczoka i Szyndzielni. Turyści, a zwłaszcza mieszkańcy okolicznych miejscowości, znają ten szczyt bardzo dobrze. Szlaki turystyczne wychodzą z różnych lokalizacji, a docelowo do schroniska pod szczytem można dotrzeć z Brennej, Skoczowa, Jaworza, Górek Wielkich czy Wapienicy. Praktycznie zawsze można tu kogoś spotkać: od spokojnie wędrujących turystów, przez biegaczy, aż po grupki rowerzystów.

W Jaworzu swój początek na Błatnią ma kilka szlaków. Jeden z nich zaczyna się w Nałężu, tuż obok parkingu przy kościele pw. św. Jana Nepomucena. Kolejny ma początek przy parkingu na końcu ulicy Turytycznej – stanowi część trasy podczas biegu charytatywnego na Błatnią. Ten żółty szlak nadaje się idealnie na szybki spacer. Latem w sam raz na wyjście przed zachodem słońca. Prowadzi dość łagodną, leśną ścieżką, ale posiada też kilka podejść i płaskich fragmentów. Najbardziej wymagające podejście znajduje się zaraz za Siodłem pod Przykrą.

Przy szczycie Błatniej rozciąga się piękna, rozległa polana, która zwłaszcza w weekendy zamienia się w miejsce piknikowe i można spotkać tu odpoczywających turystów. Na charakterystycznym kopcu od pewnego czasu można rozsiąść się w „drewnianym fotelu”, który – jak można przeczytać na jego oparciu – „został sfinansowany ze składek, których nikt nigdy nie zapłacił”. Poniżej szczytu położone jest Schronisko PTTK na Błatniej, a nieco dalej Ranczo Błatnia.

Ze szczytu widać masyw Trzech Kopców i Klimczoka, także zwróconą ku nam Szyndzielnię. Dalej wyłania się masyw Skrzycznego (1257 m n.p.m.) – najwyższego szczytu Beskidu Śląskiego. Widać Małe Skrzyczne, Malinowską Skałę i Zielony Kopiec aż po zarys Baraniej Góry (1220 m n.p.m.).

Błotny – tak zapewne brzmiała pierwotna nazwa góry używana przez miejscową ludność. Według historyków w dokumentach niemieckich z 1571 r. wymieniana była jako Berg Blatin, później w pismach czeskich jako Blatny lub Blatna. Na mapach austriackich z początku XX wieku szczyt figuruje jako Blatny. Po I wojnie światowej ustaliła się na długo nazwa Błatnia.